Temat: Od romantyzmu do realizmu, naturalizmu i kolejnych „izmów” w sztuce poromantycznej.
Celem dzisiejszej lekcji jest zapoznanie się ze sztuką przełomu XIX i XX wieku.
Realizm w malarstwie zapoczątkowany został w połowie XIX stulecia. Kolebką tego prądu artystycznego była ówczesna Francja, w której miał miejsce bardzo szybki rozwój sztuki. Pierwszy artystą, który posłużył się terminem „realizm”, był Gustave Courbet – jeden z najwybitniejszych przedstawicieli tego kierunku.
Główną tematyką dzieł realistycznych były sceny z życia prostych ludzi. Malarze, podobnie jak pisarze, starali się jak najdokładniej oddać realia codzienności. Odżegnywali się więc od monumentalnych płócien ukazujących sceny mitologiczne i różnego rodzaju niesamowite postaci (było to charakterystyczne dla akademizmu). Swoje obrazy utrzymywali w stonowanej kolorystyce, unikając przy tym zbędnych akcentów.
Pieriedwiżnicy
Pieriedwiżnicy byli grupą realistów działających w Rosji. Wykorzystywali oni malarstwo do walki o lepsze jutro ludzi zamieszkujących ten kraj. Najczęściej ukazywali sceny rodzajowe z życia ludzi należących do najniższych sfer, co miało udokumentować zacofanie Rosji i skłonić odpowiednie osoby do przedsięwzięcia reform. Korzystali również z takich form jak: pejzaże, sceny historyczne i batalistyczne oraz portrety.
W skład Pieriedwiżników wchodzili głównie absolwenci szkoły petersburskiej. Wśród licznych reprezentantów tej szkoły warto wymienić m.in.:. Ilję Riepina („Burłacy na wodzie”, „Kozacy piszą list do sułtana”), Wasilija Pierowa („Łowcy ptaków”, „Wiejski pogrzeb”) oraz Abrama Arrchipowa.
Malarstwo realistyczne w Polsce
Malarstwo realistyczne rozprzestrzeniło się z Francji na tereny całej niemal Europy. Także na terenach dawnej Polski, gnębionych obecnie przez trzech zaborców, tworzyli artyści, którzy wyznawali zasady opracowane w Paryżu.
Za dwóch najważniejszych twórców tego nurtu na ziemiach polskich uznaje się Józefa Chełmońskiego („Babie lato”, „Wypłata robocizny”, „Bociany”, „Wołyńskie miasteczko”) oraz Aleksandra Gierymskiego („Gra w mora”, „Żydówka z cytrynami”, „Powiśle”, „Święto trąbek”).
Pierwszego z nich uznawano za malarza „łagodnego”, który unikał w swojej twórczości ukazywania przykrych aspektów życia. Natomiast w dorobku artystycznym drugiego widoczne są bardzo liczne próby ukazania nędzy i biedoty (np. seria obrazów z Powiśla), dlatego też określano go mianem krytycznego. Inni przedstawiciele polskiego malarstwa realistycznego to m.in.: Juliusz Kossak („Pejzaż z krowami”, „Woźnica warszawski”), Wojciech Kossak („Rugi pruskie”, „Kanonier i dziewczyna”) oraz Julian Fałat („Plebania w Wyszatycach”, „Modlący się starzec”).
Do wnikliwej analizy:
– Gustave Courbet: Atelieur, Pogrzeb w Ornans.
– Jean- Babtiste- Camille Corot: Wspomnienie z Mortefontaine.
– Jean- Francois Millet: Zbierające kłosy, Angelus- Anioł Pański.
– Honore Daumier: Don Kichote ( różne wersje),
Wybierz jeden z podanych obrazów i na jego podstawie narysuj lub namaluj własny obraz jako interpretację wybranego dzieła.
Przypominam o nadsyłaniu zaległych prac, gdyż zbliża się wystawianie ocen .
Pozdrawiam AO.
agataoleksiewicz23@gmail.com – adres na który należy wysyłać prace.