Hazard jest dla niektórych osób metodą na przeżywanie bardzo silnych emocji, nieznanego dotąd podniecenia. Czasami jest sposobem, by uciec od rzeczywistości. Poprzez ekscytującą grę hazardziści wchodzą w pewną iluzję, która daje im nadzieję na uzupełnienie realnego życia w sposób, który wydaje się im atrakcyjniejszy. Jednak hazard to nie niewinna zabawa – nadmierne granie może nieść za sobą bardzo poważne konsekwencje…
Uprawianie hazardu nie spowoduje, że nagle staniesz się bogaty. Wręcz przeciwnie, sprawi, że staniesz się ubogi. Uzależnienie jest chorobą, w której traci się kontrolę nad graniem. Jest chorobą, w której nie chodzi o wygraną, ale o kontynuowanie procesu grania.
Hazard nie pomoże ci w podniesieniu poczucia wartości, bo gdy wpadniesz w sidła tego uzależnienia, tak naprawdę będziesz myślał tylko o tym, aby grać. W rezultacie nie będziesz mieć czasu na kontakty ze znajomymi, będziesz za to odczuwał ogromne poczucie wstydu, niechęć do samego siebie. Będziesz chciał uciekać w tę iluzję, bo konsekwencje będą zbyt przerażające.
Po czym poznać, że ktoś jest uzależniony?
- Gdy granie zaczyna bardzo mu się podobać, z czasem do tego stopnia, że jest w stanie zrezygnować ze swoich normalnych, codziennych obowiązków. Gdy ma ochotę grać wtedy, kiedy powinien chodzić do szkoły, gdy pojawią się rozdrażnienie, nerwowość, zniecierpliwienie i niepokój, bo przerwa w graniu jest zbyt długa.
- Objawem jest też poczucie tęsknoty za grą, ciągłe myślenie o tym, żeby pójść grać. Niepokojące jest zwiększenie częstotliwości grania, np. z jednego dnia w tygodniu, do trzech dni. Istotną sprawą są też pieniądze, wyciąganie ich od rodziców, pożyczanie od znajomych lub wręcz „podbieranie” ich od domowników.
- Emocje związane z graniem odbijają się także na śnie, pojawiają się problemy z zaśnięciem, młody człowiek nie może poradzić sobie z tym, jak bardzo „nakręcona” jest jego głowa w temacie grania, tego, co działo się podczas gry lub przykrych konsekwencji – np. przegranych pieniędzy.
- Młody człowiek zaczyna się wycofywać z kontaktów z rodziną, unika rozmów z rodzicami, zapewniając mimochodem, że wszystko jest OK.
Więcej informacji na ten temat możesz znaleźć na stronie: www.uzaleznieniabehawioralne.pl/hazard
Anna Gronowska