Dzień dobry
temat lekcji: Zagrywka sposobem dolnym i odbiór zagrywki.
Zagrywka dolna – Najbardziej prosta w wykonaniu oraz bardzo pewna w użyciu, dlatego od niej zaczynamy naukę wprowadzania piłki do gry.
Zagrywka jest jedynym elementem techniki gry, którego wykonanie jest wyizolowane, nie zależy więc do współdziałania pozostałych członów zespołu. Wykonanie zagrywki powinno następować tylko wówczas, kiedy cały zespół zawodnika zagrywającego jest ustawiony i gotowy do gry.
W metodyce nauczania zagrywek uwzględniamy stopniowe przechodzenie od najłatwiejszych form wprowadzania piłki do gry, od zagrywki dolnej do bocznej, poprzez boczną do trudniejszych zagrywek atakujących (zagrywka hakiem, tenisowa).
Prawidłowa technika zagrywki dolnej?
Zawodnik stoi w małym wykroku, twarzą zwrócony do siatki, piłka przed podrzutem spoczywa na lewej ręce (przy uderzeniu prawą ręką) przed prawym barkiem. W czasie podrzutu piłki wykonujemy zamach ręką uderzającą do tyłu z równoczesnym nieznacznym obniżeniem postawy. Uderzenie piłki następuje przez wahadłowy ruch ramion do przodu, który towarzyszy mały skręt tułowia i wyprost nóg w stawach kolanowych.
Z uwagi na specyfikę wykonywania zagrywki, naukę wprowadzenia piłki do gry zaczynamy od takiej formy nauczania, która w odniesieniu do tego elementu techniki zapewni częstą powtarzalność ruchu w warunkach zbliżonych bądź identycznych do zachodzących w grze. Stosujemy ćwiczenia w formie ścisłej, a następnie posługujemy się formami zabawowymi.
Dalszym etapem doskonalenia techniki zagrywki, jak również jej założeń taktycznych, będą wszystkie ćwiczenia w formie fragmentów gry, do których będziemy wprowadzać piłkę zagrywką. W końcu należy stosować grę szkolną o specjalnych założeniach dla zagrywającego, oraz grę właściwą.
przykładowe ćwiczenia:
- Zagrywka dolna od ściany w odległości 3-6 m prawą i lewą ręką.
- Zagrywka dolna w dwójkach z przyjęciem piłki do pionu nad sobą. Odległość pomiędzy ćwiczącymi 7-9 m. Ćwiczymy prawą i lewą ręką.
- Zagrywka dolna do partnera, który przyjmuje piłkę sposobem oburącz górnym
- Jw. przyjęcie piłki sposobem górnym do pionu nad sobą (ustawienie w dwójkach po obu stronach siatki).
- Zagrywka dolna z linii końcowej
- Zabawa “Traf do celu”
Jeżeli chodzi o przyjęcie:
Przyjęcie zagrywki to pierwsze odbicie piłki na własnej połowie parkietu po serwisie wykonanym przez rywala. Rozpoczyna akcję ofensywną zespołu. Dobre przyjęcie zagrywki powinno charakteryzować się dokładnym i szybkim dograniem piłki do rozgrywającego, tak, by umożliwić mu dowolny wariant rozegrania akcji. Bez dobrego przyjęcia rozgrywający nie jest w stanie zagrać tak zwanej krótkiej, czyli wystawić piłki do ataku środkowemu bloku.
Pole widzenia przyjmujących ograniczają nieco rywale stojący po przeciwnej stronie oraz siatki do siatkówki. Siatkarze przyjmują zagrywkę jednym z dwóch zasadniczych sposobów: dolnym lub górnym.
Przyjęcie sposobem dolnym
Przyjęcie sposobem dolnym jest stosowane przede wszystkim do odbioru mocnych serwisów. Do prawidłowego odbicia tym sposobem konieczne jest odpowiednie ustawienie ciała. Siatkarz powinien stać w lekkim rozkroku, nisko na nogach. Piłkę odbija się wyprostowanymi przedramionami, najlepiej ułożonymi przed tułowiem – amortyzują one siłę uderzenia.
Przyjęcie sposobem górnym
Zagrywkę można też przyjmować sposobem górnym. Siatkarze często nazywają takie zagranie “przyjęciem na palce”. Zazwyczaj jest możliwe tylko przy lżejszej zagrywce typu float. Jeśli jest jednak dobrze wykonane, pozwala na dokładniejsze dogranie piłki. W czasie przyjęcia sposobem górnym dłonie zawodnika powinny znaleźć się nad jego głową, należy wyciągnąć je w kierunku nadlatującej piłki i ułożyć w tak zwany koszyczek. Ten sposób przyjęcia jest obarczony ryzykiem błędu podwójnego odbicia lub piłki niesionej, gdy kontakt dłoni z piłką jest zbyt długi. Kiedy zawodnicy próbują przyjąć na palce zbyt mocną zagrywkę, często kończy się tym, że taki serwis “przełamuje” palce przyjmującego.
Rafał Stańko