Uncategorized

Wychowanie fizyczne kl. IB4

15.06.2020

Temat: Gra szkolna i właściwa, ustawienie na boisku w obronie i w ataku.

Dzień dobry,

na wstępie zapoznajcie się z walorami małych gier w procesie nauczania:

–         kontakt gracza z piłką jest dużo częstszy niż w grze szóstkami (szybsze i doskonalsze opanowanie elementów technicznych)

–         nauka samodzielnego postępowania oraz wyboru szybkiej i trafnej decyzji

–         nauka dokładności w działaniach taktycznych ze względu na zmniejszone wymiary boiska

–         nauka  różnorodności w przeprowadzeniu akcji

–         nauka poruszania się po boisku

–         zwiększona aktywność w grze

–         kształtowanie odpowiedniej zdolności bojowej (single)

–         nauka elementarnego współdziałania z partnerem (dwójki, trójki)

–         większa ciągłość gry

–         duża łatwość organizacji

–         możliwość dostosowania założeń gry do poziomu umiejętności ćwiczących.

Reasumując, po wstępnym opanowaniu nowego elementu techniki (nowej partii materiału) wprowadzamy do zajęć odpowiednio dobraną grę małą. W ten sposób doskonalimy wcześniej poznane elementy techniczne w warunkach zbliżonych do gry właściwej. Trzeba jednocześnie pamiętać, że każda gra, aby miała spełniać swoje założenia szkoleniowe musi mieć wyraźnie określone reguły i być traktowana jako swego rodzaju wyzwanie. Zasady gry (takie jak wysokość siatki, wymiary boiska, ilość i sposób odbić) dostosowujemy każdorazowo do założeń szkoleniowych i stopnia opanowania techniki.

W trosce o zachowanie ciągłości i zainteresowania grą ważne jest ustalenie do ilu punktów lub jaki okres czasu będzie trwała gra. Na początku szkolenia proponuję grę do niewielkiej ilości punktów np. 8 lub do 3-4 minut. Tak krótki czas gry wymaga bowiem pełnej koncentracji uwagi w niewielkim przedziale czasowym. Przyczynia to się do kształtowania cech uwagi, w zakresie pojemności, trwałości i przerzutności.

W dalszej części niniejszej publikacji przedstawię różne rodzaje gier, które powinno się stosować w procesie treningowym. Wskazana kolejność gier ma uzasadnienie szkoleniowe, której jednak nie należy traktować rygorystycznie. Obowiązują jednak pewne uniwersalne zasady:

–         zasadę stopniowego przechodzenia  od gry singlowej do gier z większą liczbą uczestników

–         zasadę stopniowego przechodzenia od formy uproszczonej do szkoleniowej.

Przedstawione przykłady małych gier mają zastosowanie głównie w pierwszych latach szkolenia, chociaż niektóre z nich należy stosować w późniejszym szkoleniu, odpowiednio do umiejętności i celów szkoleniowych grupy. Po wprowadzeniu i wstępnym opanowaniu nowych elementów w programie nauczania gry w piłkę siatkową należy pamiętać o zasadzie odpowiedniego dobrania do nich gry małej.

Podane poniżej rodzaje gier należy traktować jako pełny zestaw gier, który należy stosować w procesie nauczania i doskonalenia.

  • Po wstępnym opanowaniu podstawowych form poruszania się po boisku i ułożenia rąk  w koszyczku siatkarskim

–         usportowiona „rzucanka siatkarska” 1×1, do gry używamy początkowo piłek „mini”, później dużych, wymiary boiska 3-4m x 5-7m, wysokość siatki 2m. Piłkę obowiązkowo chwytamy i odrzucamy w „koszyczku”. Rozpoczęcie gry następuje rzutem piłki oburącz dołem zza linii końcowej.

–         usportowiona „rzucanka siatkarska” 2×2,3×3.

  • Po wstępnym opanowaniu odbicia sposobem oburącz górnym (20 odbić nad głową)

–         gra 1×1 na jedno odbicie, siatka 2m, 3m x 4 ,wymiary boiska 5m

–         gra 1×1 na jedno odbicie, siatka 1,80, wymiary boiska 4,5m x 4,5m

–         gra 2×2 na jedno odbicie – ”single lotne”

  • Po opanowaniu odbicia sposobem oburącz dolnym i górnym (zagrywka sposobem górnym oburącz

–         gra 1×1 na jedno odbicie, siatka 1,80, wymiary boiska początkowo3m x 4,5m

–         gra 2×2, przyjęcie piłki z zagrywki sposobem dolnym

–         zagrywki.

–         gra 1×1 na dwa odbicia z koniecznością pierwszego odbicia sposobem oburącz dolnym, drugie oburącz górą

–         jw. z tym, że drugie odbicie w wyskoku

–         gra 2×2, konieczność dwóch odbić sposobem oburącz górnym

–         gra 2×2, w momencie przyjęcia zagrywki na boisku znajduje się jeden gracz, drugi wbiega na boisko zza linii końcowej w momencie wykonania

  • Po opanowaniu zagrywki sposobem tenisowym

–         gra 1×1 ze wspólnym wystawiającym, wymiary boiska 3m –7m, później 4m 7m. W obręb boiska nie wliczamy pola ataku.

–         gra 2×2  na dwa odbicia

–         gra 2×2  na trzy odbicia z koniecznością drugiego odbicia oburącz górą

–         gra 2×2  na trzy odbicia z koniecznością trzeciego odbicia oburącz lub jednorącz górą w wyskoku

  • Po opanowaniu atakującego uderzenia

–         gra 1×1 na jedno, dwa lub trzy odbicia, wymiary boiska 4,5m x 6m

–         gra 2×2  na trzy odbicia z koniecznością trzeciego atakującego uderzenia  w wyskoku, wymiary boiska 3m-4m x 7m

–         gra 2×2, 3×3, 4×4 do uzyskania przewagi 2 punktów

–         gra 3×3 na trzy odbicia, pierwsze sposobem dolnym oburącz, drugie sposobem górnym oburącz, trzecie atakujące uderzenie

–         gra 4×4, zawodnik zagrywający jest traktowany jako grający w II linii

–         jw. z tym, że zagrywający pełni równocześnie rolę rozgrywającego

Gry małe przeprowadzone poprawnie pod względem organizacyjnym i metodycznym mają znaczący wpływ na wzrost atrakcyjności zajęć. Umożliwiają także, wydobycie od ćwiczących umiejętności techniki i taktyki  indywidualnej, czyli fundamentalnych wartości wyszkolenia specjalistycznego siatkarza.

https://www.youtube.com/watch?v=bYgjLp7mas0

https://www.youtube.com/watch?v=VTEQQGg2adU

https://www.youtube.com/watch?v=r70WFByM9Sc

Pozdrawiamy.

Tomasz Jaroszkiewicz

Rafał Stańko