Dzień dobry
Temat lekcji: Doskonalenie indywidualnych umiejętności skoku w dal techniką naturalną.
Chciałbym dzisiaj przypomnieć wam technikę skoku w dal.
Technika skoku w dal
Skok w dal składa się z:
- Rozbiegu
- Odbicia
- Lotu
- Lądowania
Rozbieg
Rozbieg jest pierwszą czynnością, jaką wykonuje skoczek. Prędkość jaką rozwija powinna płynnie narastać. Długość rozbiegu zawsze dobierana jest indywidualnie.
Jednak powinien być na tyle długi, by skoczek osiągał przed momentem odbicia maksymalną prędkość biegu. Tą maksymalną prędkość powinien uzyskać po przebyciu połowy długości rozbiegu.
Technika biegu na pewno różni się od zwykłego biegania na bieżni. Zawodnik wyżej unosi kolana podczas biegu, tułów utrzymywany jest bardziej w pionie, zaś biodra są uniesione również wyżej.
.
Przedostatni krok jest nieco wydłużony, natomiast ostatni – skrócony. Noga, którą skoczek stawia w miejscu odbicia jest umieszczona na całej stopie. Trzeba podkreślić, że jest niemal prosta w stawie kolanowym. Jeśli chodzi o tułów, to jest on lekko odchylony do tyłu.
Odbicie
Odbicie to druga z faz skok w dal. Rozpoczyna ją dość energiczny wyprost nogi odbijającej w stawach: biodrowym, kolanowym i skokowym. Noga wymachowa jest ugięta w kolanie.
Zawodnik tak wykonuje wymach w górę, by udo było w położeniu poziomym. Ramię „wychodzi” bokiem w górę, zgodnie z nogą wymachową. Tułów jest trochę pochylony.
Lot
Lot to już trzecia faza. Trwa niezbyt długo, podobnie jak odbicie. Dwie pierwsze fazy mają ogromny wpływ na lot i z kolei potem długość całego skoku. Poza tym wpływają na to również prędkość rozbiegu, siła odbicia oraz kąt odbicia.
Mamy trzy techniki fazy kotu, są to:
- Technika naturalna (kuczna)
- Technika piersiowa
- Technika biegowa – po odbiciu skoczek wykonuje w fazie lotu 2,5-3,5 kroku biegowego. Ramiona wykonują naprzemianstronne obszerne krążenia do przodu. Po zakończeniu odbicia opuszcza wymachową nogę w dół i przenosi ją daleko w tył, w tym samym czasie nogę odbijającą przenosi w przód. Potem dołącza nogę wymachową do nogi odbijającej.
Lądowanie
W lądowaniu ważne jest jego rozpoczęcie, które rozpoczyna się kontaktem stóp z podłożem i zawodnik mocno ugina nogi w kolanach. Poza tym są różne sposoby lądowania.
.
Sposoby lądowania:
- Pełny przysiad i powstanie do przodu
- Wślizg w piasek – w ślad zrobiony przez piasek
- Lądowanie ze skrętem w bok w przód
Tak teoretycznie i technicznie wygląda skok w dal.
Metodyka nauczania skoku w dal
Jeśli chodzi o teorię to mamy ją już za sobą. Ale jak dobrze nauczyć skoku w dal? Oto recepta.
1. Pokaz i objaśnienie
2. Nauka odbicia
- Z 5-9 kroków wykonanie odbicia
- Z 5-9 kroków biegu – odbicie – lądowanie na nogę odbijającą/wymachową
.
3. Nauka rozbiegu i odbicia
- Z 9-13 kroków biegu, wykonanie dwu-krokowego rytmu przygotowania do odbicia
- Z 9-13 kroków rozbiegu – przygotowanie do odbicia i odbicie
- Wymierzenie rozbiegu o skróconej długości, potem optymalnej
- Skok w dal techniką naturalną
.
4. Nauka lądowania
- Skok w dal z miejsca z lądowaniem do przysiadu
- Skok w dal z miejsca z lądowaniem do siadu
- Skok w dal z miejsca z lądowaniem ze skrętem
- Skok w dal z lądowaniem określonym sposobem
.
5. Nauka techniki piersiowej
- Z 5-9 kroków rozbiegu, odbicie – w locie przyjęcie
- J.w ale do półprzysiadu
- Ze skróconego rozbiegu – lądowanie do siadu
- Skok w dal techniką piersiową
Rafał Stańko