Religia 07.05.2020r.

Temat: Z Maryją wielbimy Pana Jezusa – nabożeństwo majowe.

Skąd wzięły się nabożeństwa majowe ?

Maj jest w Kościele miesiącem szczególnie poświęconym czci Matki Bożej. Słynne „majówki” – nabożeństwa, odprawiane wieczorami w kościołach, przy grotach, kapliczkach i przydrożnych figurach, na stałe wpisały się w krajobraz Polski. Jego centralną częścią jest Litania Loretańska.

Początków tego nabożeństwa należy szukać w pieśniach sławiących Maryję Pannę znanych na Wschodzie już w V wieku. Na Zachodzie poświęcenie majowego miesiąca Matce Bożej pojawiło się dopiero na przełomie XIII i XIV w., dzięki hiszpańskiemu królowi Alfonsowi X. Zachęcał on by wieczorami gromadzić się na wspólnej modlitwie przed figurami Bożej Rodzicielki.

Królewskie początki

Nabożeństwo majowe bardzo szybko stało się popularne w całej chrześcijańskiej Europie. Jeden z mistyków nadreńskich, dominikanin bł. Henryk Suzo, w swoich tekstach wspomina, że jeszcze jako dziecko w maju zbierał na łąkach kwiaty i zanosił je Maryi. W XVI w. upowszechnieniu nabożeństwa sprzyjał wynalazek druku. Po raz pierwszy maj został nazwany miesiącem Maryi w wydanej w 1549 r. w Niemczech książeczce „Maj duchowy”, która była odpowiedzią na Reformację.

W wielu żywotach świętych oraz kronikach zakonnych można wyczytać o majowym kulcie Maryi Panny. Dobrym przykładem jest św. Filip Nereusz, który gromadził dzieci przy figurze Matki Bożej, zachęcał do modlitwy i do składania u jej stóp kwiatów. Podobne zwyczaje opisują XVII wieczne kroniki włoskich dominikanów.

Ojcem nabożeństw majowych jest żyjący na przełomie XVII i XVIII wieku w Neapolu jezuita o. Ansolani. Organizował on w kaplicy królewskiej specjalne koncerty pieśni maryjnych, które kończył uroczystym błogosławieństwem Najświętszym Sakramentem. Wielkim propagatorem tej formy czci Matki Bożej był jezuita, o. Muzzarelli, który w 1787 r. wydał specjalną broszurkę, którą rozesłał do wszystkich włoskich biskupów.

Pomimo kasaty jezuitów przez Klemensa XIV, o. Mazurelli wprowadził nabożeństwo majowe w kościele Il Gesu w Rzymie. Rozpowszechnił je również w Paryżu, towarzysząc papieżowi Piusowi VII podczas koronacji Napoleona Bonaparte. To właśnie Pius VII obdarzył nabożeństwo majowe pierwszymi odpustami. W 1859 r. kolejny następca św. Piotra – Pius IX, zatwierdził obowiązującą do naszych czasów formę nabożeństwa, składającego się z Litanii Loretańskiej, nauki kapłana oraz uroczystego błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem.

Litania Loretańska

Litania Loretańska, która jest główną częścią nabożeństw majowych, powstała prawdopodobnie już w XII w. we Francji. Zebrane wezwania sławiące Maryję Pannę zatwierdził 11 czerwca 1587 r. papież Sykstus V. Swoją nazwę zawdzięcza włoskiej miejscowości Loreto, gdzie była niezwykle popularna. Ponieważ często modlący się dodawali do niej własne wezwania, w 1631 r. Święta Kongregacja Obrzędów zakazała dokonywania w tekście samowolnych zmian.

Nowe wezwania posiadały aprobatę Kościoła i wynikały z rozwoju mariologii. W Polsce jest o jedno wezwanie więcej. W okresie międzywojennym, po zatwierdzeniu przez Stolicę Apostolską uroczystości Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, za zgodą papieża Piusa XI, do Litanii dołączono wezwanie „Królowo Polski”.

W wielu miejscowościach wierni modlą się na „majowym” nie tylko w kościołach, ale także przy kapliczkach czy na ulicach miast.

W Polsce pierwsze odnotowane nabożeństwa majowe zostały wprowadzone w 1838 r. przez jezuitów w Tarnopolu. W połowie XIX w. „majówki” odprawiane już były w wielu miastach, m.in. w Warszawie w kościele Św. Krzyża, w Krakowie, Płocku, Toruniu, Nowym Sączu, Lwowie i Włocławku.

Zachęcam Was w miesiącu maju do odmawiania litanii loretańskiej. Pomoc poniżej.
https://www.youtube.com/watch?v=Ml7UwOOzR_o

Temat: Świętowanie Dnia Pańskiego i wyznawanie grzechów – I, II przykazanie kościelne.

Katechizm Kościoła Katolickiego

2042 „W niedziele i w inne nakazane dni świąteczne wierni są zobowiązani uczestniczyć we Mszy świętej i powstrzymywać się od prac służebnych”

– wymaga od wiernych święcenia dnia, w którym wspomina się Zmartwychwstanie Pańskie, a także najważniejszych świąt liturgicznych, w które czcimy tajemnice Chrystusa, Najświętszej Maryi Panny i Świętych, przede wszystkim przez uczestnictwo w celebracji eucharystycznej, gromadzącej chrześcijańską wspólnotę. Należy także uwolnić się od tych wszystkich prac i spraw, które ze swej natury przeszkadzają święcić te dni.

Święta obowiązujące:
Wszystkie niedziele w ciągu roku – przez cały rok liturgiczny.

•   1.01 – Świętej Bożej Rodzicielki (Oktawa Bożego Narodzenia)
•   6.01 – Objawienie Pańskie (Trzech Króli)
• Uroczystość Zmartwychwstania Pana Jezusa
•    (…) –  Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej (Boże Ciało) – czwartek po oktawie Zesłania Ducha Świętego
• 15.08 – Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny (Matki Boże Zielnej)
•   1.11 – Wszystkich Świętych
• 25.12 – Boże Narodzenie

Niektóre inne ważne święta i uroczystości:

• 25.01 – Nawrócenie św. Pawła, Apostoła
•   2.02 – Ofiarowanie Pańskie (M.B.Gromnicznej)
• 19.03 – Uroczystość św. Józefa
• 25.03 – Zwiastowanie Pańskie
• 23.04 – Uroczystość św. Wojciecha
•   3.05 – NMP Królowej Polski
•   8.05 – Św. Stanisława BM
• 24.06 – Narodzenie św. Jana Chrzciciela
• 29.06 – Świętych Apostołów Piotra i Pawła
•   6.08 – Przemienienie Pańskie
• 26.08 – NMP Częstochowskiej
• 14.09 – Podwyższenie Krzyża Świętego
•   7.10 – NMP Różańcowej
•   2.11 – Dzień Zaduszny
•   8.12 – Niepokalane Poczęcie NMP
• 26.12 – Św. Szczepana (II dzień Bożego Narodzenia)

Święta ruchome:

• Środa popielcowa
• Triduum Paschalne (czwartek, piątek, sobota)
• Poniedziałek wielkanocny
• Wniebowstąpienie
• Zesłanie Ducha Świętego
• Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej (Boże Ciało)
• Najświętszego Serca Pana Jezusa
• Rocznica poświęcenia kościoła własnego

 

Powstrzymanie się od prac służebnych (niekoniecznych) ma umożliwić człowiekowi odpoczynek fizyczny jak i psychiczny oraz dać czas na spotkanie z najbliższymi.

Wyznawanie grzechów
Katechizm Kościoła Katolickiego * KKK 2041-2043 »

2042 „Każdy wierny jest zobowiązany przynajmniej raz w roku spowiadać się ze swych grzechów”

– zapewnia przygotowanie do Eucharystii przez przyjęcie sakramentu pojednania, który jest kontynuacją dzieła nawrócenia i przebaczenia, zapoczątkowanego na chrzcie.

Przykazanie to określa absolutne minimum jeśli chodzi o przystępowanie do sakramentu pojednania.

Powszechną praktyką jest korzystanie z tego sakramentu w związku z nabożeństwem pierwszopiątkowym ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa, które rozpowszechniło się w Kościele pod wpływem objawień francuskiej siostry wizytki św. Małgorzaty Marii Alacoque (1647-1690). Jej to Jezus złożył zapewnienie, że osoba, która przez 9 pierwszych piątków miesiąca przystępować będzie do sakramenty spowiedzi i Komunii św. nie umrze w stanie grzechu ciężkiego.

Bardzo wielu wiernych korzysta także ze spowiedzi przy okazji ważniejszych świąt a także w związku ze szczególnymi wydarzeniami w życiu osobistym czy rodzinnym.

Pomódl się o owocne przeżycie obecnego roku liturgicznego. Zrób krótką notatkę z katechezy (święta obowiązujące – zapamiętaj).

Z poważaniem,
Małgorzata Łobejko