Religia kl. IBT

Temat: Zesłanie Ducha Świętego

„Zesłanie Ducha Świętego
Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.
Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku. «Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami?» – mówili pełni zdumienia i podziwu. «Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? – Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże». Zdumiewali się wszyscy i nie wiedzieli, co myśleć: «Co ma znaczyć?» – mówili jeden do drugiego.” Dz 2,1-12
Nie bez przyczyny tekst ten ma dwa akapity. Pierwszy opisuje osobiste przyjęcie Ducha Świętego przez apostołów, drugi reakcję ludzi, którzy zbiegli się na manifestację obecności Boga.

Pierwsze dary Ducha
Świadectwem tej obecności Ducha Bożego były Jego dary: języki i prorokowanie. Charyzmaty to darmowe łaski, jakich udziela Duch by budować Kościół. Nigdy nie są one dawane dla własnej satysfakcji posiadacza bo mimo ich różnorodności, zawsze pochodzą od Jednego Pana i mają służyć Jego Ciału.

Apostołowie napełnieni Duchem mówili w językach, tak jak im Duch pozwalał. A tym co mówili były wielkie dzieła Boże. Dar języków to chyba najwcześniejszy znak obecności Ducha. W Dziejach Apostolskich i listach jest mnóstwo wzmianek o tym darze i kojarzony był zawsze z obecnością Ducha Bożego.

Dar proroctwa to nie tylko dar wiedzy tajemnej, przepowiadanie przyszłych wydarzeń, ale przede wszystkim to moc mówienia w imieniu Boga i o Nim. Apostołowie mówili o Bogu od tej chwili już nieustannie. Trzeba pamiętać do kogo przyszedł Pocieszyciel. Obdarował przecież ludzi rozbitych, doświadczających porażki i zalęknionych i sprawił, że stali się oni odważni i niezwyciężeni. Nie bali się już mówić o Bogu, nigdy.

Wielkie zdziwienie
By zobaczyć to wydarzenie zbiegli się ludzie. To miało być widowisko, i … było. Nie wiedzieli co mają o tym myśleć. Łukasz wymienia wiele nacji, z których pochodzili wyznawcy Boga Jahwe (pobożni Żydzi i prozelici). Wszystkich łączy wielkie zdziwienie na fakt, że Galilejczycy, nie znający ich mowy, mówią o wielkich dziełach bożych.

Siła z wysoka
Wypełniający uczniów Duch, podniósł ich i uzdolnił do misji jaką pozostawił im Chrystus. Od tej pory będą szli na cały świat by głosić Ewangelię wszelkiemu stworzeniu oraz chrzcić w imię Ojca, Syna i Ducha Świętego.