Katecheza
24-04-2020
Temat: Kult Bożego Miłosierdzia.
Często w Kościele słyszy się słowo: „Miłosierdzie”. Co ono jednak oznacza? Czym jest ten przymiot wiecznego i sprawiedliwego Boga? Najprościej można powiedzieć, że miłosierdzie to miłość przekraczająca granice sprawiedliwości. To miłość niezasłużona, niesprawiedliwa. MIŁOSIERDZIE TO MIŁOŚĆ PONAD SPRAWIEDLIWOŚĆ.
Kto może domagać się tego miłosierdzia? W ewangeliach znajdujemy pewne wskazówki:
- Miłosierdzia dostąpią ci, którzy są miłosierni wobec innych.(Ojcze nasz, 8 błogosławieństw)
- Miłosierdzia dostąpią ci, którzy go potrzebują (przyp. O Synu marnotrawnym)
- Miłosierdzie otrzymają ci, którzy o nie proszą (przyp. O faryzeuszu i celniku)
- Bóg rozlewa miłosierdzie na sprawiedliwych i nie sprawiedliwych (rozmowa Jezusa z Faryzeuszami)
Czy to wszystko co wiemy o Bożym miłosierdziu? Nie! Wiele psalmów i ksiąg ST wychwala ten Boży przymiot. Także w historii Kościoła pojawiło się wiele dokumentów i pism mówiących o miłosierdziu, jak choćby encyklika Jana Pawła II „Dives in misericordia – Bóg bogaty w miłosierdzie”. Także święci oraz mistycy pisali i głosili wielkość Bożego Miłosierdzia. Jego największą apostołką była św. Faustyna Kowalska.
Rozwinięcie: Przedstawiamy krótką biografię św. Faustyny Kowalskiej. Wspominamy także o jej „Dzienniczku”. Dobrze byłoby pokazać uczniom jeden egzemplarz. (Biografia oraz kalendarium życia św. Faustyny znajduje się w załączniku.)
Następnie przedstawiamy uczniom formy kultu Miłosierdzia Bożego podane przez Faustynę Kowalską w „Dzienniczku”.
Obraz Miłosierdzia Bożego
Jego geneza wiąże się z objawieniem, jakie miała s. Faustyna w celi płockiego klasztoru 22 lutego 1931 roku. – Wieczorem, kiedy byłam w celi – zanotowała – ujrzałam Pana Jezusa ubranego w szacie białej. Jedna ręka wzniesiona do błogosławieństwa, a druga dotykała szaty na piersiach. Z uchylenia szaty na piersiach wychodziły dwa wielkie promienie, jeden czerwony, a drugi blady (…) Po chwili powiedział mi Jezus: Wymaluj obraz według rysunku, który widzisz, z podpisem: „Jezu, ufam Tobie” (Dz. 47).
Obraz przedstawia Chrystusa ukrzyżowanego i zmartwychwstałego, który za cenę swej męki przynosi człowiekowi pokój i zbawienie przez odpuszczenie grzechów oraz wszelkie łaski i dary. Charakterystyczne dla tego obrazu są dwa promienie: czerwony i blady. Obraz przedstawiający miłosierdzie Boga wobec człowieka jest zarazem znakiem przypominającym ewangeliczne wezwanie do czynnej miłości bliźniego. Tak więc kult obrazu Jezusa Miłosiernego polega na ufnej modlitwie połączonej z uczynkami miłosierdzia wobec bliźnich.
Święto Miłosierdzia Bożego
– Pragnę, ażeby pierwsza niedziela po Wielkanocy była świętem Miłosierdzia (Dz. 299) – powiedział Pan Jezus do s. Faustyny. Mówił o tym pragnieniu aż 14 razy, określając nie tylko miejsce tego święta w kalendarzu liturgicznym, ale także cel jego ustanowienia, sposób przygotowania i obchodzenia. – Z tym dniem, a ściślej mówiąc – z Eucharystią przyjętą w tym dniu związana jest największa obietnica: zupełnego odpuszczenia win i kar (Dz. 300). Ta łaska jest czymś znacznie większym niż odpust zupełny. Ten polega bowiem tylko na darowaniu kar doczesnych, należnych za popełnione grzechy, ale nie jest nigdy odpuszczeniem samych win. Najszczególniejsza łaska jest zasadniczo również większa niż łaski sześciu sakramentów, z wyjątkiem sakramentu chrztu świętego, albowiem odpuszczenie win i kar jest tylko sakramentalną łaską chrztu świętego. W przytoczonych zaś obietnicach Chrystus związał odpuszczenie win i kar z Komunią świętą przyjętą w święto Miłosierdzia (…). Jest to oczywiste, że komunia święta musi być nie tylko godna, ale musi spełniać podstawowe wymagania nabożeństwa do Miłosierdzia (ks. I. Różycki). Przygotowaniem do tego święta ma być nowenna, polegająca na odmawianiu przez 9 dni – poczynając od Wielkiego Piątku – koronki do Miłosierdzia Bożego. Powszechnie znana jest także nowenna, którą Pan Jezus podyktował s. Faustynie do jej własnego użytku. Wierni mogą ją odmawiać z pobożności. Natomiast nowenna z koronki do Miłosierdzia Bożego stanowi przygotowanie do święta, jakiego sobie życzył Pan Jezus i z którym związał obietnicę wszelkich łask (Dz. 796).
Ustanowienia Święta Bożego Miłosierdzia Bożego chciał sam Jezus Chrystus. Życzenia swoje po raz pierwszy podał do wiadomości siostrze Faustynie 22 lutego 1931r. podczas jej pobytu w klasztorze w Płocku. Postawił wtedy przed nią dwa żądania. Pierwsze „Wymaluj obraz według rysunku, który widzisz, z podpisem „Jezu Ufam Tobie”. Pragnę, aby ten obraz był uroczyście poświęcony w pierwszą niedzielę po Wielkanocy. Ta niedziela ma by świętem Miłosierdzia” (Dz.47-49). Objawienia Pana Jezusa dotyczące tego ważnego dnia powtarzały się dwadzieścia trzy razy w czasie pobytu Chrystusowej Apostołki w Wilnie i Krakowie, co potwierdzają dokonane przez siostrę Faustynę zapisy w jej „Dzienniczku”.
Słowa Pana Jezusa skierowane do całego świata, do każdej grzesznej duszy: „Pragnę aby, Święto Miłosierdzia było ucieczką i schronieniem dla wszystkich dusz, a szczególnie dla biednych grzeszników. W tym dniu otwarte są wszystkie upusty Boże przez które płyną łaski. […] Wylewam całe morze łask na dusze, które zbliżą się do źródła Miłosierdzia Mojego” (Dz.699) „Pragnę, aby to święto było uroczyście obchodzone w pierwszą niedzielę po Wielkanocy.” Źródłem, o którym myślał Pan Jezus jest sakrament pokuty i Eucharystii, z czym Dobry Zbawca związał niezwykłe przywileje. Obiecał bowiem, że jeśli w tym dniu ktoś odbędzie spowiedź (może to uczynić wcześniej) i przyjmie Komunię Świętą to dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar. Jednocześnie odpuszczenie win i kar jest łaską wyjątkową podobną do tej, jaką daje sakrament chrztu świętego.
Koronka
W Wilnie 13 września 1935 roku s. Faustyna miała wizję anioła, który przyszedł ukarać ziemię za grzechy. Gdy zobaczyła ten znak gniewu Bożego zaczęła prosić anioła, aby się wstrzymał chwil kilka, a świat będzie czynił pokutę. W jednym momencie stanęła przez majestatem Trójcy Świętej i wówczas nie śmiała powtórzyć swego błagania. Ale gdy odczuła w swej duszy moc łaski Jezusa, zaczęła się modlić słowami wewnętrznie słyszanymi i zobaczyła, że kara od ziemi została odsunięta. Na drugi dzień, kiedy była w kaplicy, Pan Jezus jeszcze raz przypomniał jej te słowa i dokładnie pouczył, jak należy odmawiać tę modlitwę na zwykłej cząstce różańca. W tej modlitwie ofiarujemy Bogu Ojcu: Ciało i Krew, Duszę i Bóstwo Jezusa Chrystusa, Jego Boską Osobowość i Jego Człowieczeństwo. Recytując słowa najmilszego Syna Twojego – odwołujemy się do tej miłości, jaką Bóg Ojciec darzy swego Syna, a w Nim wszystkich ludzi, a więc uciekamy się do najsilniejszego motywu, aby być przez Boga wysłuchanym. Słowa: dla Jego bolesnej męki nie oznaczają odwołania się do zadośćuczynienia złożonego przez Jezusa na krzyżu, lecz – jak każe wierność literze i duchowi nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego – do miłości miłosiernej, jaką darzy nas Bóg Ojciec i Syn. Pragniemy więc, aby bolesna męka Syna Bożego nie była daremna, lecz przyniosła owoce w życiu naszym i wszystkich ludzi. W koronce prosimy o miłosierdzie dla nas i całego świata.
Godzina Miłosierdzia
– O trzeciej godzinie – powiedział Pan Jezus do s. Faustyny w październiku 1937 roku w Krakowie – błagaj Mojego miłosierdzia szczególnie dla grzeszników i choć przez krótki moment zagłębiaj się w Mojej męce, szczególnie w Moim opuszczeniu w chwili konania. Jest to godzina wielkiego miłosierdzia dla świata całego (Dz. 1320). Kilka miesięcy później Pan Jezus powtórzył to żądanie określając cel jej ustanowienia, obietnice związane z praktykowaniem modlitwy w tej godzinie oraz sposoby jej obchodzenia. Godzina Miłosierdzia jest formą kultu, w której czcimy moment konania Jezusa na krzyżu (15.00). Nie chodzi tutaj o godzinę zegarową – 60 minut modlitwy – ale o modlitwę w momencie, gdy zegar – bije trzecią godzinę (Dz. 1572), czyli w chwili konania Jezusa na Kalwarii. Tę formę kultu Miłosierdzia Bożego można praktykować nie tylko w Wielki Piątek, czy w każdy piątek, ale codziennie. Jest to czas uprzywilejowany w nabożeństwie do Miłosierdzia Bożego.
Szerzenie czci Miłosierdzia
Wśród nowych form kultu Miłosierdzia Bożego przekazanych przez s. Faustynę wymienia się także szerzenie czci Miłosierdzia, ponieważ i z tą postacią nabożeństwa związane są obietnice Pana Jezusa skierowane do wszystkich ludzi, którzy podejmują tę praktykę.
Pan Jezus nie określił bliżej sposobów szerzenia czci Miłosierdzia, ale doskonały wzór apostolstwa pozostawił w życiu s. Faustyny. Chodzi w nim najpierw o szerzenie czci Miłosierdzia świadectwem życia w duchu całkowitego zawierzenia Bogu, czyli pełnienia Jego woli, i miłosierdzia wobec bliźnich. Nie można się jednak do tego ograniczać, trzeba słowem głosić światu orędzie Miłosierdzia i budzić w ludziach
Oprócz tych form podanych nam przez św. Faustynę w Kościele od wieków funkcjonują tzw. Uczynki miłosierdzia, które wywodzą się w tekstów ewangelicznych:
Uczynki miłosierne co do ciała
- Głodnych nakarmić.
- Spragnionych napoić.
- Nagich przyodziać.
- Podróżnych w dom przyjąć.
- Więźniów pocieszać.
- Chorych nawiedzać.
- Umarłych grzebać.
Uczynki miłosierne co do duszy
- Grzeszących upominać.
- Nieumiejętnych pouczać.
- Wątpiącym dobrze radzić.
- Strapionych pocieszać.
- Krzywdy cierpliwie znosić.
- Urazy chętnie darować.
- Modlić się za żywych i umarłych
————————————————————————————–
Odpowiedzi napisz pisemnie na adres anim@o2.pl
W temacie wiadomości napisz imię i nazwisko, klasa. Najlepsze prace zostaną nagrodzone.
- Kto jest nazywany „Apostołem Bożego Miłosierdzia”?
- Jakie formy ma kult do Bożego Miłosierdzia?
- Czym jest Miłosierdzie?
- Jakie są obietnice Pana Jezusa dla czczących Boże Miłosierdzie?
- Kiedy jest tak zwana „godzina miłosierdzia”?
Ks. Karol Nasiłowski