27.05.2020r. Temat: Zbiór roślin motylkowych drobnonasiennych.
Celem lekcji jest poznanie zasad zbioru roślin motylkowych drobnonasiennych.
Rośliny motylkowate drobnonasienne na kiszonkę można zbierać jednoetapowo lub dwuetapowo. Rośliny te dość trudno się zakiszają, a gdy są wilgotne (zbiór jednoetapowy) przy zakiszaniu wydziela się dużo soków, przez co powstają dość duże straty składników pokarmowych. Wtedy wymagane są dodatki w postaci absorbentów soków (sieczka ze słomy, plew lub wysłodków buraczanych) oraz inhibitorów fermentacji (kwas mrówkowy). Przy zakiszaniu roślin zbieranych dwuetapowo pierwszy etap to koszenie i podsuszanie, drugi to zbiór podsuszonej zielonki, stosujemy jedynie inhibitor fermentacji.
Na siano najczęściej zbiera się koniczynę w fazie pąkowania lub na początku kwitnienia. Koniczyna jest zazwyczaj koszona dwukrotnie, natomiast lucernę zbiera się 3–4 krotnie.
Lucerna może być przeznaczana na zielonkę do bezpośredniego skarmiania, czasami na siano lub kiszonkę. O jakości kiszonki decyduje termin zbioru, faza wegetatywna rośliny, wysokość cięcia, określenie poziomu suchej masy i pocięcie lucerny w przypadku przechowywania w silosach lub rękawach na odpowiedniej długości cząstki.
Zbiór pierwszego pokosu rozpoczyna się zazwyczaj w połowie maja. Sygnałem do ścięcia roślin jest początek pąkowania lucerny. Kolejne pokosy można zbierać nieco później w momencie rozpoczęcia jej kwitnienia.
Lucernę można ciąć na wysokość 7-8 cm od ziemi. To po pierwsze umożliwia jej szybką regenerację. Po drugie podczas rozrzucania i zgarniania na rzędy minimalizuje zabrudzenia ziemią. Suchą masę można określić na polu patrząc na to, czy wydaje ona soki .
Zakiszanie należy przeprowadzić w taki sposób, aby średnia sucha masa lucerna wynosiła 40 proc. W zależności od pogody zbiór należy więc zacząć przy s.m. wynoszącej 35 proc. (słońce i wiatr) lub 37-38 proc. (duża wilgotność, pochmurna pogoda).
Długość cięcia lucerny zależy od systemu wybierania paszy w danym gospodarstwie oraz komponentów wchodzących w skład TMR-u. Jeśli ma ona stanowić paszę strukturalną należy ją ciąć na fragmenty o długości 4 cm.
Zbiór lucerny na kiszonkę https://www.agropolska.pl/produkcja-zwierzeca/bydlo/kiszonka-z-lucerny-jak-dobrze-ja-przygotowac,496.html
Koniczyna krwistoczerwona, inkarnatka
Zbiór
Zbioru koniczyny krwistoczerwonej na paszę należy dokonywać w fazach od pąkowania do początku kwitnienia. Wykonuje się go pod koniec kwietnia lub do połowy maja. Jeżeli inkarnatka uprawiana jest w zasiewie czystym, to kosi się ją tylko raz, ponieważ rośliny po zbiorze słabo odrastają. Przy zapewnieniu dobrych warunków siedliskowych plon zielonej masy wynosić nawet 25 t/ha. Inkarnatka może być wykorzystywana do bezpośredniego skarmiania w postaci zielonki lub jako siano.
Zbioru nasion inkarnatki dokonuje się w następnym roku, pod koniec czerwca lub na początku lipca. Wykonuje się go wtedy, gdy dojrzeje połowa kwiatostanów roślin. Przy opóźnionym zbiorze może dochodzić do osypywania się nasion i strat w plonie. Plon nasion może być bardzo zróżnicowany od 400 do 1000 kg nasion z hektara.
Koniczyna czerwona (łąkowa).
https://www.rynek-rolny.pl/artykul/koniczyna-czerwona-lakowa-wyjasniamy-zasady-uprawy.html
Zbiór
W zależności od zapotrzebowania na paszę oraz jej jakości i następstwa roślin, w roku pełnego użytkowania koniczyny, zbiera się 2 lub 3 pokosy zielonki, a łącznie można uzyskać od 40 do 60 ton zielonki z jednego hektara. Trzykrotne koszenie koniczyny wykonuję się, aby uzyskać dobry surowiec do produkcji suszu bądź wysokowartościowego siana. Koniczynę użytkowaną 2-kośnie zbiera się na początku lub w pełni kwitnienia, a użytkowaną 3-kośnie w fazie pąkowania roślin. Koniczyna, która jest użytkowana 3-kośnie charakteryzuje się większą wydajnością zielonej masy oraz ma więcej białka ogólnego i właściwego, zaś z koniczyny użytkowanej 2-kośnie można uzyskać większy plon suchej masy.Termin zbioru koniczyny przypada na III dekadę lipca do I dekady sierpnia.
Produkcja koniczyny czerwonej na nasiona
W okresie dojrzewania koniczyny czerwonej na nasiona najlepsza średnia temperatura wynosi 16°C,a suma opadów 30-60 mm. Warunki termiczne oraz odpowiednia wilgotność powietrza wpływają na wegetacje koniczyny oraz na oblot owadów zapylających. Jeżeli temperatura przekracza 18-20°C, a wilgotność powietrza wynosi 40-60%, to odnotowuje się największą ilość kwitnących kwiatów koniczyny.
Zbioru dokonuje się jednoetapowo za pomocą kombajnu zbożowego. Trzeba również stosować desykację roślin przez zbiorem, zaś zebrane nasiona należy dosuszyć do wilgotności nie przekraczającej 13%.
Koniczyna szwedzka (białoróżowa)
Technologia zbioru
Zbiór koniczyny szwedzkiej wykonuje się za pomocą jednego lub dwóch pokosów. Pierwszy pokos przeprowadza się w pełni kwitnienia, a drugi odrost pozostawia na spasanie. Plon zielonej masy może wynosić od 20 do 40 t/ha. Zbiory koniczyny mogą być przeznaczane na zielonkę, siano lub pastwisko.
Na plantacjach nasiennych pierwszego zbioru dokonuje się w drugim roku wegetacji w III dekadzie czerwca lub na początku I dekady lipca. Najlepiej wykonywać go wtedy, gdy połowa główek koniczyn na polu zbrunatnieje. Zapewnia to mniejsze straty w zbiorze nasion, ponieważ dojrzałe strąki bardzo łatwo pękają. Z plantacji nasiennej można zebrać nawet 300-600 kg nasion na hektar.
proszę zrobić notatkę z lekcji
informacje proszę przesyłać na e-mail mariakorpysz@wp.pl.