Temat: Zachowania asertywne.
Data: 01.06.2020 r.
ASERTYWNOŚĆ – to umiejętność pełnego wyrażania siebie w kontakcie z innymi osobami. Zachowanie asertywne oznacza bezpośrednie, uczciwe i stanowcze wyrażanie swoich uczuć, postaw, opinii lub pragnień w sposób respektujący uczucia, postawy, opinie, prawa i pragnienia drugiej osoby. Zachowanie asertywne rożni się od zachowania agresywnego tym, że oznacza korzystanie z osobistych praw bez naruszania praw innych. Różni się też od zachowania uległego tym, iż zakłada działanie zgodne z własnym interesem oraz stanowczą obronę siebie i swoich praw – bez nieuzasadnionego poczucia lęku i winy.
Można znaleźć wiele przykładów naruszania własnych praw i godności osobistej. Banalne różnice przekształcają się w konflikty, które trzeba umieć łagodzić. Między agresją a uległością istnieje trzeci możliwy sposób zachowania – zachowanie asertywne. Asertywność wiąże się z umiejętnościami komunikacyjnymi, z poczuciem własnej wartości oraz poczuciem sprawstwa. Pozwala realizować swoje potrzeby i interesy oraz bronić granic własnego terytorium psychologicznego.
Osoby asertywne:
- potrafią komunikować się z innymi,
- są otwarte na świat,
- są lubiane,
- osiągają zamierzone cele,
- nie mają kłopotów z mówieniem „nie”,
- jeżeli potrzebują pomocy, nie boją się o nią poprosić,
- potrafią skutecznie przekonywać,
- potrafią okazywać innym serdeczne, pozytywne uczucia,
- są pewne siebie, ale nie aroganckie,
- są stanowcze, ale uznają prawo innych do odmowy,
- są bezpośrednie,
- szanują innych,
- wiedzą, że inni też mają prawo mówić „nie”, podejmować decyzje, nawet błędne.
Zadanie dla ucznia:
Zastanów się i odpowiedz sobie na pytania.
Czy potrafię obronić swoje prawa bez uciekania się do agresji ?
Czy wyrażam swoje uczucia oraz opinie (pozytywne, jak i negatywne) bez lęku?
Czy wyrażam oraz negocjuję swoje prawa?
Czy wypowiadam swoje oczekiwania wobec innych ?
Czy racjonalnie i spokojnie reaguję na krytykę otoczenia ?
Anna Gronowska