18.05.2020. Temat: „Skąpiec” Moliera.
Podczas gdy w Polsce trwał barok, we Francji rozwijał się nowy nurt zwany klasycyzmem. To kierunek w sztuce zapoczątkowany w renesansie, ale obecny w kulturze do końca XVIII wieku. W niektórych krajach trwał nawet dłużej, natomiast w Polsce rozwijał się dopiero w następnej epoce – oświeceniu.
KLASYCYZM
Do cech charakterystycznych klasycyzmu należą:
- Odwoływanie się do sztuki antycznej i jej wyznaczników piękna (prostoty i umiaru, harmonii, proporcji);
- Naśladowanie rzeczywistości, dążenie do zachowania maksymalnej wierności;
- Tendencje moralizatorskie – pouczanie, przedstawianie wzorów do naśladowania;
- Piękna forma, dostosowana do przekazywanych treści
Najwybitniejszym przedstawicielem klasycyzmu francuskiego był Molier. Uznaje się go za twórcę klasycystycznej komedii francuskiej.
- Przeczytaj informacje na temat Moliera zawarte w podręczniku (str. 191) lub skorzystaj z innych źródeł (np. Internet)
Na podstawie zebranych informacji stwórz CV Moliera, z którym będzie mógł otrzymać pracę we współczesnym teatrze.
Curriculum vitae, CV lub c.v. (łac. „bieg życia”, „przebieg życia”) – życiorys zawodowy.
Imię i nazwisko: | |
Dorobek literacki: | |
Problematyka podejmowana w utworach: | |
Charakterystyczne cechy twórczości: |
Wypełnione CV prześlij jako potwierdzenie udziału w lekcji.
Cechy komedii molierowskiej:
- Ośmieszanie wad ludzkich – skąpstwa, hipokryzji, tchórzostwa, obłudy;
- Krytyka obyczajów;
- Ukazanie złożonej i wielowarstwowej psychiki bohaterów;
- Komizm;
- Wplatanie elementów tragicznych i farsowych, czyli charakterystycznych dla farsy (komedii o lekkiej tematyce i szybkiej akcji)
Komedia charakterów – odmiana komedii, do której należą utwory prezentujące sylwetki moralne i psychologiczne bohaterów. Najczęściej uwypuklona jest jedna cecha charakteru postaci, mająca wpływ na jej postępowanie i relacje z otoczeniem.
„Skąpiec” Moliera nawiązuje do tradycji komedii satyrycznej, przedstawiającej w krzywym zwierciadle negatywne zjawiska społeczne i ludzkie przywary. Reprezentuje jej odmianę zwaną komedią obyczajową, ponieważ ośmiesza przede wszystkim obowiązujące w danym środowisku konwencje zachowań, stosunki rodzinne, system wartości.
Świat przedstawiony w komedii Moliera „Skąpiec”.
- Czas akcji – bliżej nieokreślony, obyczajowość wskazuje na XVII wiek. Podkreśla to uniwersalny wymiar sztuki.
- Miejsce – Paryż, dom Harpagona.
Harpagon – z gr. sknera, chciwiec, skąpiec, ktoś przesadnie oszczędny.
- Wydarzenia tworzące akcję – od planów małżeńskich Harpagona do odnalezienia najcenniejszej rzeczy – szkatułki
Bohaterowie | ||
Harpagon – ojciec Kleanta i Elizy
Kleant – Syn Harpagona , zakochany w Mariannie Eliza – córka Harpagona |
Anzelm – ojciec Walerego i Marianny, ubiega się o rękę Elizy
Marianna – córka Anzelma, zakochana w Kleancie Walery – syn Anzelma, rządca w domu Harpagona, kocha Elizę |
Frozyna – zawodowa swatka
Jakub – kucharz i woźnica Harpagona Strzałka – sprytny służący Kleanta Pani Claude – gospodyni Harpagona Ździebełko – służący Harpagona Szczygiełek – służący Harpagona |
Geneza utworu – Pomysł na kreację tytułowego bohatera Molier zaczerpnął z komedii rzymskiego pisarza Plauta „Garnek złota”. Jej bohater całe życie podporządkowuje pilnowaniu złotych monet ukrytych w garnku. (więcej – patrz podręcznik, s. 192)
Tematyka utworu – głównym tematem komedii jest studium psychologiczne tytułowego skąpca, napiętnowanie jego obłudy i materializmu oraz ukazanie konsekwencji moralnych, psychicznych i społecznych chorobliwego przywiązania do pieniędzy. Ważne miejsce w utworze zajmuje natrafiająca na liczne przeszkody miłość dwóch par młodych ludzi oraz Harpagona do Marianny. Za ważny temat komedii można także uznać satyrę na obyczajowość społeczeństwa francuskiego w połowie XVII wieku, zwłaszcza w sferze relacji rodzinnych i pojmowania instytucji małżeństwa.
Zapoznaj się z informacjami na temat utworu zamieszczonymi w podręczniku (s. 196-197)
- Komedia charakterów
- Komedia obyczajowa
- Humor i dowcip języka – komizm języka
Wykorzystując znajomość utworu utwórz plan wydarzeń.
Pozdrawiam – Katarzyna Nowak