Uncategorized

język polski I P4

22.04.2020. Temat: Zawsze apetyt do widzenia świata… Oswajanie obcości przez Sarmatę

Na poprzedniej lekcji zapoznaliście się z Janem Chryzostomem Paskiem – barokowym Sarmatą. To jednak nie jedyne wcielenie sławnego pamiętnikarza. Fragmenty, które dziś będziecie analizować ukazują Paska jako człowieka zaciekawionego światem i odmiennością warunków przyrodniczych i kulturowych Danii.

W części Pamiętników zatytułowanej Rok Pański 1658 Pasek opisał okres stacjonowania wojsk polskich w Danii. Oddziały Stefana Czarnieckiego, w których służył zawodowo Pasek, wchodziły w skład armii koalicji zawiązanej przeciwko Szwedom. Zadaniem korpusu Czarnieckiego było wyparcie wojsk szwedzkich z Królestwa Danii.

Fragment opisu pobytu w Danii nie dotyczy działań bojowych. Bardziej interesujące dla autora okazały się panujące w tym kraju obyczaje, otwartość i szacunek, z jakimi witano przybyszy z Rzeczpospolitej.

  1. Przeczytaj fragment Pamiętników zamieszczony w podręczniku (lekcja 39, str.208) i odpowiedz na pytania zamieszczone pod tekstem.

Dania z perspektywy Paska

Mentalność bohatera Sposób prowadzenia narracji

Język i styl

• Kraj na cyplu między Morzem

Bałtyckim i oceanem

 

• Powszechność języka łacińskiego, a zupełna odrębność

Duńszczyzny

 

• Dobre miejsce obserwacji

granicy morza i oceanu

 

• Bogactwo i różnorodność

gatunków ryb

 

• Gościnność Duńczyków

• Skłonność do fantazjowania

(błędna lokalizacja miasteczka)

 

• Wyolbrzymiane swojej roli ze

względu na znajomość łaciny

 

• Ciekawość świata

 

• Wrażliwość na kontrastową

urodę wód, strach przed

ogromem żywiołu

 

• Ekscytacja niezwykłymi okazami ryb, egzotycznymi dla

Polaka

• Analogia: „dyferencyja mowy

Jutlandczyków od niemieckiej

jako Łotwa albo Żmudź od

Polaków”

 

• Dygresje dotyczące kulinariów przy opisie ryby

 

• Anegdota na temat oryginalnej ryby

 

• Formułowanie aforyzmów na

podstawie swoich doświadczeń: „niepodobna, aby w tak

brzydkim ciele miało być

smaku tak wiele”

 

• Niezamierzony humor (zestawienie ryby z diabłem)

 

• Analogie w opisie ryby

• Długie, rozbudowane zdania

 

• Budowa zdań odwzorowująca składnię łacińską

 

• Styl makaroniczny

 

• Emocjonalność opisu: „ryba

tak straszna, że jenom na

ścianach kościelnych malowanego widywał owego,

co mu płomień z gęby wychodzi”

 

• Styl żywy, obrazowy (drugi

człon porównań sugeruje

odrażający, dziwaczny wygląd ryby)

 

Analogia (gr. podobieństwo) – szczególne podobieństwo pewnych cech przedmiotów czy sytuacji skądinąd różnych. (rozwinięcie definicji w podręczniku)

  1. Przeczytaj podany fragment.

Jan Chryzostom Pasek

Pamiętniki (fragmenty)

Roku Pańskiego 1658

Lud też tam nadobny; białogłowy gładkie i zbyt białe, stroją się pięknie, ale w drewnianych trzewikach chodzą wieskie i miesckie. Gdy po bruku w mieście idą, to taki uczynią kołat, co nie słychać, kiedy człowiek do człowieka mówi; wyższego zaś stanu damy to takich zażywają trzewików jako i Polki. (…) Łóżka do sypiania mają w ścianach zasuwane tak jako szafa, a pościeli tam okrutnie siła ścielą. Nago sypiają, tak jako matka urodziła, i nie mają tego za żadną sromotę rozbierając się i ubierając jedno przy drugim, a nawet nie strzegą się i gościa, ale przy świecy zdejmują wszystek ornament; a na ostatku i koszulę zdejmie i powiesza to wszystko na kołeczkach, i dopiero tak nago, drzwi pozamykawszy, świecę zagasiwszy, to dopiero w owę szafę wlazie spać. Kiedyśmy im mówili, że to tak szpetnie, u nas tego i żona przy mężu nie uczyni, powiedały, że „tu u nas nie masz żadnej sromoty i nie rzecz jest wstydzić się za swoje własne członki, które Pan Bóg stworzył”. […] Pieców w domach nie mają, chyba wielcy panowie, bo od nich wielki podatek na króla idzie; powiedali, że sto bitych talerów od jednego na rok. Ale kominy mają szerokie, przy których krzesełek stoi tak wiele, ile w domu osób; to się tak ogrzewają posiadszy. Albo też dla lepszego izby zagrzania w śrzodku izby jest rowek jako korytko; to go wąglami napełniwszy rozedmą z jednego końca i tak się to żarzy i ciepło czyni.

  1. Odpowiedz na pytania:
  • W poniższym fragmencie znajdź dwa przykłady analogii. Na jakich zasadach zostały zbudowane zestawienia?
  • Podaj przykłady porównywania przez Paska duńskich i polskich wzorów kulturowych. Jakie stanowisko zajmuje pamiętnikarz wobec tradycji duńskich? Odpowiedź uzasadnij cytatami.
  • Na czym polega megalomania narodowa Paska? Czy dotyczy tylko jego? Odwołaj się do tekstu.
  • Wymień dwie cechy języka fragmentów, popierając je przykładami.

Fragmenty „Pamiętników” dotyczące pobytu autora w Danii ujawniają typowe dla Sarmaty cechy.  Paska fascynuje wszystko, co nowe. Dla  szlachcica charakterystyczna jest ciekawość  świata. Obrazowo opisuje egzotyczne dla niego morskie ryby. Podziwia ich niezwykłość. Pasek opisuje również duńskie obyczaje, jednak jednocześnie deprecjonuje to, co obce. Pasek opisując Dunki mówi o ich urodzie i pięknym ubiorze, jednak zawsze dodaje coś, co burzy ten pozytywny obraz. Np. wspomina o drewniakach, które robią nieprzyzwoity hałas. Autor mówi, że ciekawe jest to, że Duńczycy śpią w „szafach”, ale już nie do zaakceptowania jest to, że śpią nago. Podkreśla również wyższość polskich potraw nad duńskimi, stwierdzając, że kaszankę jadaną w Danii, w Polsce daje się tylko psom.
Można więc mówić w przypadku autora o typowej dla Sarmatów megalomanii.  Brak mu tolerancji dla tego, co obce. Trudno jednak zarzucić Paskowi ksenofobię – również typową dla siedemnastowiecznej szlachty. Nie przejawia lęku wobec obcych, tylko dowcipkuje na ich temat. Pamiętniki Paska to świadectwo kontaktu Sarmaty z obcą kulturą. Choć bohater jest przekonany o wyższości naszych obyczajów i wzorów moralnych, to jest zaintrygowany innością, stara się dopytać o powody odmienności. Jako autor opisuje nowe zjawiska za pomocą analogii.

W opowiadaniu Paska charakterystyczny jest kwiecisty styl, wyrazy potoczne i makaronizmy (patrz: pojęcia kluczowe) – typowe dla siedemnastowiecznej szlachty.

 

Odpowiedzi na pytania z zadania 3 proszę przesłać jako potwierdzenie udziału w lekcji.

 

22.04.2020. Temat: Jak przekonywać skutecznie i etycznie.

Celem lekcji jest poznanie zasad skutecznego i etycznego przekonywania.

Język może służyć przekazywaniu informacji (funkcja informatywna), wyrażaniu emocji (funkcja ekspresywna) lub wywieraniu wpływu na odbiorcę (funkcja impresywna). Celem tej ostatniej jest wywarcie wpływu na odbiorcę. Może ono odbywać się wprost lub nie wprost. Może także przybierać formy mniej lub bardziej estetyczne i etyczne. Zawsze jednak odwołuje się do emocji i rozumu odbiorcy. Ukryte sterowanie kimś bez jego zgody, a często i wiedzy nazywamy manipulacją językową.

 

RETORYKA ERYSTYKA
Dominująca funkcja językowa: impresywna (teksty perswazyjne)
• Odbiorca jest świadomy intencji nadawcy

• Intencją nadawcy jest przekonanie odbiorcy do głoszonych poglądów

• Przekonywanie poprzez dobór właściwych argumentów przedstawionych za pomocą środków retorycznych

• Odbiorca nie jest świadomy intencji nadawcy

• Intencją nadawcy jest zdobycie przewagi w dyskusji poprzez

manipulowanie odbiorcą

• Przekonywanie poprzez chwyty erystyczne

 

  1. Przeczytaj informacje na temat retoryki i erystyki oraz ich zasad (podręcznik, lekcja 41)
  2. Przeczytaj i przeanalizuj fragment przemówienia Martina Luthera Kinga (lekcja nr 42), a następnie wykonaj polecenia do tekstu.

 

Pozdrawiam – Katarzyna Nowak