Drodzy Uczniowie,
zapraszam Was na kolejne spotkanie z poezją Czesława Miłosza.
Temat: Refleksja o człowieku współczesnym w poezji Czesława Miłosza.
- Wysłuchaj recytacji wiersza „Dar” (Berkeley,1971 r.)- interpretacja autora
https://www.youtube.com/watch?v=23AxBRJ3J8M
- Gatunek, typ liryki – liryka bezpośrednia, refleksyjna; impresja o raju darowanym na chwilę.
- Podmiot liryczny – osoba dojrzała, która zaakceptowała siebie i umie się cieszyć; darem jest szczęśliwy, słoneczny od rana dzień; estetyka wpływa na etykę – piękno dnia łagodzi: chęć posiadania rzeczy materialnych, zazdrość, zawistną pamięć, zbytnie wymagania, ból fizyczny. Chęć utrwalenia w poezji szczęśliwej chwili, afirmacja życia i świata pod wpływem słonecznego poranka.
- Wiersz stychiczny, wiersz wolny, 9 wersów.
Utwór „Dar” to wiersz wolny, ponieważ nie posługuje się rymem. Budową przypomina prozę, różni go od niej podział na wersy. Długość wersów wyznaczona została przez strukturę zdań i ich rozmiar. Epitety- szczęśliwy, niebieskie, itd., personifikacja – kolibry przystawały, anafora – nie, wyliczenie- morze i żagle; paralelizm składniowy; rytmizacja tekstu; język oszczędny, prosty, jasny, lapidarny podkreśla prostotę uczucia szczęścia, jasność duszy, równowagę, harmonię duchową.
- Do jakich uniwersalnych toposów, motywów, symboli odwołuje się ten tekst? Jakie konteksty należy przywołać, dokonując jego interpretacji? Jakie teksty kultury przywołują podobny motyw sądu ostatecznego, apokalipsy?
– Kontekst biograficzny (Zatoka San Francisco),
– Kulturowy – malarstwo- C. Monet „Dom rybaka” 1882 r.; impresjonizm;
„Pan Tadeusz”, „Faust” – „trwaj chwilo, jesteś piękna”- zatrzymanie szczęśliwego czasu;
człowiek w świecie natury w pieśniach Horacego, Kochanowskiego,
– Filozoficzny – epikureizm
Epikur twierdził że:
– najwyższym dobrem jest przyjemność;
– przyjemny aspekt jakiegoś zdarzenia należy zawsze rozważyć w stosunku do skutków ubocznych;
– przyjemność doraźną odnieść do innej: oddalonej w czasie, ale trwalszej, dłuższej, bardziej intensywnej;
– przyjemność nie musiała oznaczać wcale przyjemności zmysłowej – większą wartość miała przyjemność duchowa, artystyczna;
– warunkiem prawdziwego korzystania z życia są: opanowanie, umiar i spokój ducha;
– żądzę należy hamować, a spokój ducha pomoże znieść cierpienie;
Epikur nauczał, jak nie bać się śmierci („Śmierć wcale nas nie dotyczy. Bo gdy my istniejemy, śmierć jest nieobecna, a gdy tylko śmierć się pojawi, wtedy już nas nie ma”) i cierpienia („Strach przed cierpieniem jest gorszy od samego cierpienia”
– Teologiczny – droga człowieka po bezmiarze życia (motyw homo viator), motyw rajskiego ogrodu, krainy szczęścia; klasycyzm: estetyka określa etykę.
- Przygotuj się do analizy i interpretacji wiersza „Oeconomia Divina” oraz „Wyznanie” Cz. Miłosza.
Pozdrawiam
Agnieszka Piekarska